مراسم پاسداشت گردآورندگان کتاب «نورالدین پسر ایران» روز گذشته با حضور «سیدنورالدین عافی» راوی و همسرش «معصومه اشرفی» و «معصومه سپهری» نویسنده کتاب، محمد حمزه‌زاده مدیرعامل انتشارات سوره مهر و جمعی از مدیران و خبرنگاران خبرگزاری فارس برگزار شد.
*در سال‌های اخیر پر فروش‌ترین کتاب‌ها مربوط به زندگی قهرمانانان گمنام بوده است
در ابتدای این مراسم، محمد حمزه‌زاده ضمن تقدیر از نویسنده و راوی کتاب نورالدین پسر ایران، اظهار داشت: در دنیای نشر، سابقه نداشته که زندگی‌نامه گمنامان، پرفروش‌ترین و پرمخاطب‌ترین باشد اما در سال‌های اخیر پرفروش‌ترین کتاب‌ها مربوط به زندگی قهرمانان گمنام ایران اسلامی بوده است.
حمزه‌زاده با بیان اینکه «نورالدین پسر ایران» چاپ سی‌ام خود را تجربه کرده است، در پاسخ به سؤال خبرنگاران مبنی بر تغییر قیمت این کتاب، گفت: ارزش مادی کتاب بیشتر از قیمتی است که روی جلد کتاب درج شده است، اما سعی داریم قیمت این کتاب را تا پایان سال 1391 ثابت نگه داریم.
*نورالدین پسر ایران نقطه تمام و اوج ادبیات دفاع مقدس نیست
معصومه سپهری نویسنده کتاب «نورالدین پسر ایران» در این نشست، اظهار داشت: بنده این فرصت ایجاد شده را مغتنم می‌دانم چرا که معتقد هستم بسیاری از ناگفته‌ها در این زمینه می‌تواند در چنین جلسه‌هایی بیان شود و این ناگفته‌ها آن چیزهایی هستند که اگر در جامعه ما مطرح شود بسیار راهگشا خواهد بود.
وی افزود: اگر جامعه فرهنگی و کشور ما فقط به «دا» نیاز داشت و آن را کافی می‌دانست، مطمئن باشید چنین جلسه‌هایی در این زمینه‌ها برگزار نمی‌شد و چنین موجی درباره چنین کتاب‌هایی در جامعه ایجاد نشده بود.
سپهری تصریح کرد: اگر کتاب نورالدین پسر ایران را نقطه تمام و اوج ادبیات دفاع مقدس بدانیم، راه را بر خودمان بسته‌ایم، همانطور که راه را بر بروز و ظهور گنج‌های دیگری که در کنارمان به صورت پنهان یا آشکار قرار دارد و ما از آن غافل هستیم، بسته‌ایم.
* کتاب «دا» تجربه بسیار خوبی برای نگارش نورالدین پسر ایران بود
وی با اشاره به اینکه کتاب «دا» تجربه بسیار خوبی برای نگارش کتاب «نورالدین پسر ایران» بود و راه نگارش آن را هموارتر کرد، افزود: در این کتاب نوعی آفرینش صورت گرفته است و بنده معتقدم کسی که کار خاطره‌نگاری را برعهده می‌گیرد باید با ادبیات و تاریخ آشنا باشد تا بتواند به خوبی جاهای خالی خاطره‌گویی را که از زبان گوینده می‌شنود، به خوبی پر کند.
نویسنده کتاب «نورالدین پسر ایران» ادامه داد: کار نورالدین عافی با آن همه حضور در جبهه و جراحاتی که داشت و همچنین سن کم و خاطرات او، وجه منحصر به فردی برای او است و وظیفه من به عنوان نویسنده این است که این خاطرات را در قالب جذاب ترسیم کنم.
سپهری بیان داشت: تأثیرات اولیه این خاطرات ابتدا بر روی خود من بود چرا که اولین کسی که این خاطرات را می‌شنید، من بودم و اثرات آن در من خیلی زیاد بود، مانند فصل مربوط به شهادت «امیر مارال‌باش».
* بسیاری از سطرهای این کتاب با اشک نوشته شده است
نویسنده «نورالدین پسر ایران» با اشاره به اینکه بسیاری از سطرهای این کتاب با اشک نوشته شده است، بیان داشت: خاطرات نورالدین عافی در مقایسه با کتاب دیگر من «لشکر خوبان» از حوادث کمتری برخوردار است، اما عموم رزمندگان ما در عملیات‌های مختلف حضور داشته‌اند و یک زندگی خاصی را در جبهه پشت سر گذاشته‌اند و برای آنها اتفاق خاصی نمی‌افتد. این وظیفه من نویسنده است که طوری با آنها همراه شوم که نه تنها مطالبم برای خواننده، خسته‌کننده و زائد به نظر نرسد بلکه زندگی آنها را به خوبی ترسیم کنم.
وی در خصوص دلیل کمرنگ بودن نقش همسر نورالدین عافی خاطرنشان کرد: بعد از 10 سال که سراغ نورالدین عافی رفتم او بسیار ناامید بود و مطالب زیادی را فراموش کرده بود و بیشتر تأکید می‌کرد همین مطالبی که موجود هست را بنویسید. من نیز مسائل مربوط به دوران جنگ او را نوشتم و فقط مقداری از زحمات همسر و مادرش را در دوران حضور او در جبهه که متحمل زحماتی شده بودند را نوشتم، اما به مسائل خانوادگی او خیلی کم پرداختم.
سپهری در ادامه توضیح داد: همسر آقای عافی حتی در مراسم رونمایی کتاب و هنگامی که قرار بود فیلم مستندی در این زمینه تهیه شود، حاضر به صحبت نشدند و مرا به روح شهید «امیر مارال‌باش» که در این خانواده جایگاه بسیار بالایی دارد، قسم داد که صحبت نخواهم کرد. علت دیگر این بود که 17 سال از جمعآوری خاطرات نورالدین گذشته بود و آقای عافی همیشه به من تأکید می‌کردند همین مطالبی که جمعآوری شده است را بنویسید و من هم از ورود به مسائل خانوادگی ایشان پرهیز کردم چون این کتاب، کتاب خاطرات آقای عافی بود و خود آقای عافی هم هرگز انتظار این را نداشتند این کتاب تا این حد در جامعه مورد استقبال قرار گیرد.
این نویسنده خاطرنشان کرد: سومین علت کمرنگ بودن نقش خانم عافی، نیز این بود که ایشان همیشه می‌گفت شما هرگز مشکلات و اتفاقاتی را که برای ما پیش آمده است را ندیده‌اید و به همین دلیل هرگز حاضر به صحبت در این زمینه نشدند، اما من معتقدم زندگی نورالدین دیگر معمایی حل شده است.
نویسنده کتاب «نورالدین پسر ایران» گفت: قهرمان واقعی این کتاب شهدا هستند و در لایه دوم آن نیز نورالدین عافی قهرمان آذربایجان است. اما اگر فقط به مشکلات عافی توجه کنیم، به شهدا جفا کرده‌ایم.
* جای خالی نشست‌های کارشناسانه برای نقد و بررسی کتاب‌ها و انتقال تجربیات
سپهری با بیان اینکه آرزو می‌کنم نتایج اینگونه جلسات توجه به کسانی باشد که خاطره می‌نویسند، اظهار داشت: حوزه هنری کلاس‌هایی را در اغلب زمینه‌های مختلف هنری برگزار کرده است؛ در حالی که بعد از فیلم یکی از مهم‌ترین محورهایی که موجب اعتبار سوره مهر و حوزه هنری است، همین کتاب خاطراتی است که منتشر کرده است. اما هیچ کارگاه نقد و بررسی و نشست جدی که در یک فضای کارشناسانه در خصوص تجربیاتی که در مسیر نویسندگی اندوخته شده است، صحبت شود، برگزار نمی‌شود.
وی ادامه داد: اگر آقای عافی سال 74 خاطراتش را بیان نمی‌کرد، مطمئن باشید بااطلاعات سال 83 این کتاب شاید 500 صفحه هم نمی‌شد و چه بسیا کمتر. الان رزمندگان بسیاری هستند که با من تماس می‌گیرند و علاقه‌مند هستند که کتاب خاطرات آنها را بنویسم اما با شرمندگی به آنها می‌گویم اگر زیر تعهد شما بروم فرصت نمی‌کنم که به همه این‌ها رسیدگی کنم. چون نوشتن خاطرات، کار خلق‌الساعه‌ای نیست.
*فرماندهانی هستند که درباره هیچ‌‌کدامشان کتاب خوبی نوشته نشده است
نویسنده «لشکر خوبان» بیان داشت: چه خوب است در حوزه نویسندگی و تاریخ‌نگاری نیز افرادی آموزش ببیند؛ چرا که این مسیر نیاز به نیروی تازه نفس دارد. نیرویی که بداند اگر در این راه پا بگذارد آینده‌اش تأمین است. اگر افراد علاقه‌مند تازه‌نفس جذب نشوند در برابر تاریخ‌مان دست‌مان خالی خواهیم بود. رده بالاتر از امثال آقای عافی، فرماندهانی هستند که درباره هیچ کدامشان کتاب خوبی نوشته نشده است.
سپهری با بیان اینکه تعداد ما زیاد نیست اما کارها زیادی برزمین مانده است، گفت: اگر خاطره‌نگارها جدی گرفته نشوند و نیروهای جدید آموزش داده نشوند، به جای آنکه 20 سال دیگر 300 کتاب ارزشمند داشته باشیم که هر یک بتوانند فیلمنامه ده‌ها فیلم شوند، فقط می‌توانیم به 20 کتاب اشاره کنیم.
وی خاطرنشان کرد: همانطور که جنگ برای آقای عافی به واسطه جانبازی‌شان تمام نشده است، برای خاطره‌نگارها هم به هیچ وجه تمام نشده است چرا که نوشتن هر عملیاتی زنده کردن آن عملیات و یاد شهدای آن است و علاوه بر نوشتن خاطرات، بازخوردهای این خاطرات نیز ما را متألم و متأثر می‌کند.
سپهری بیان داشت: این جای شکر دارد که در این مسیر هستیم اما حقیقتاً باید تدابیری اندیشیده شود که این گروه با آینده‌ای روشن‌تر و با انگیزه‌تر به آفربنش کارهای بهتر و برای ماندگار کردن خاطرات رزمندگان، وارد صحنه شوند.
|
امتیاز مطلب : 5
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
